Γειά σας! Είμαι ο Δαβίδ.
Λόγω της ελκώδης κολίτιδας της γυναίκας μου (περίπου από το 2003) ξέρω πολύ καλά πως είναι να ζει κανείς με αυτήν την ασθένεια.
Αν και τους προηγούμενους μήνες υπήρχαν ενδείξεις για το πρόβλημα, μας ήρθε κάπως αναπάντεχα: Ελκώδης κολίτιδα. Για 10 χρόνια περιόριζε αυτή η ασθένεια τις δραστηριότητες τόσο της συντρόφου μου, όσο και του περιβάλλοντος της. Μάλιστα καθόριζε εν μέρει τη ζωή μας. Αυτή είναι η ιστορία μιας δύσκολης περιόδου της ζωής μας και μιας λύσης, που είναι πολύ καλή και απλή για να είναι αληθινή.
Ελκώδης κολίτιδα: έτσι ξεκίνησαν όλα…
Σε όποιον πάσχει άμεσα ή επηρεάζεται έμμεσα από την ελκώδη κολίτιδα, δε χρειάζεται να εξηγήσει κανείς ούτε τι είναι αυτή η ασθένεια, ούτε τον τρόπο με τον οποίο εισβάλλει στη ζωή του παθόντα. Παίρνω σαν δεδομένο πως οι επισκέπτες της αυτής της ιστοσελίδας είναι αρκετά καλά ενημερωμένοι για το θέμα, οπότε δε θα επεκταθώ σε επιστημονικές λεπτομέρειες.
Θυμάμαι πολύ καλά τις 3-4 εβδομάδες προτού η αρραβωνιαστικιά μου καταρρεύσει, ως αποτέλεσμα των συμπτωμάτων της ελκώδους κολίτιδας. Βρισκόμουν τότε (Μάιος-Ιούλιος 2003) στη Βαρκελώνη για πρακτική στο πλαίσιο των σπουδών μου. Αρκετό καιρό πριν παρουσίαζε διάφορα συμπτώματα, όμως κανείς δεν ήξερε πραγματικά κάτι. Όλοι πίστευαν πως η κατάθλιψη και συνακόλουθη αδυναμία της ήταν απλά κάποιο είδος ‚τεμπελιάς‘ ή ανορεξίας. Δε θα μπορούσαμε να απέχουμε πιο πολύ από την πραγματικότητα. Η τραγική συνέπεια της εσφαλμένης εντύπωσής μας ήταν ότι οι άνθρωποι του κύκλου της (και κυρίως η οικογένειά της) την κατηγορούσαμε για τη νωθρότητα της, αντί να αναγνωρίσουμε την κατάσταση και να τη βοηθήσουμε.
Τις δύο τελευταίες εβδομάδες της πρακτικής μου εξάσκησης στη Βαρκελώνη ήρθε να με επισκεφτεί. Ήταν σε άθλια κατάσταση. Συνεχώς έψαχνε για μια τουαλέτα εξαιτίας των συμπτωμάτων της ελκώδους κολίτιδας που συνοδεύονταν από αρκετά μεγάλη απώλεια αίματος. Φυσική συνέπεια αυτής της απώλειας αίματος ήταν μια μόνιμη νωθρότητα. Δε μπορούσε καν να διανοηθεί να βγει από το σπίτι, μια και είχε το μόνιμο άγχος, μήπως δεν βρει τουαλέτα την κρίσιμη στιγμή. Τι περνούσε η καημένη… Φυσικά εμείς (ο οικογενειακός της κύκλος δηλαδή) είχαμε πλέον καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά. Μάλλον θα έπρεπε να την είχαμε πιέσει περισσότερο να επισκεφτεί κάποιον γιατρό. Ακόμη θυμάμαι ότι τότε στη Βαρκελώνη σκεφτόμουν πως έπρεπε να επισκεφτεί έναν γιατρό ή νοσοκομείο. Δεν κάναμε τίποτα όμως – η αναχώρηση μας από τη Βαρκελώνη ήταν πια θέμα ημερών, αλλά και το γεγονός ότι δε μπορεί κανείς να συνεννοηθεί απόλυτα σε μια ξένη χώρα με μια ξένη γλώσσα λειτούργησε αποτρεπτικά. Και ποιος ξέρει αν το ασφαλιστικό ταμείο θα κάλυπτε τα έξοδα;
Τέλος πάντων, τον Ιούλιο του 2003 επιστρέψαμε μαζί μετά την πρακτική μου εξάσκηση στη Γερμανία (απο που κατάγομαι). Εκεί μείναμε για λίγες μέρες, καθώς είχαμε σχεδιάσει με τον αδερφό μου και τη σύντροφό του πενθήμερες διακοπές στις αυστριακές Άλπεις. Ελκώδης κολίτιδα και Άλπεις: κακός συνδυασμός…!
Οι διακοπές μας μόνο όμορφες δεν αποδείχτηκαν. Και εκεί τα πάντα καθορίζονταν από την κακή κατάσταση της υγείας της. Φυσικά προσπαθούσε να συμπεριφέρεται φυσιολογικά, τουλάχιστον απέναντι στους άλλους. Όμως ακόμη και στην παρέα μας μπορούσε να διακρίνει κανείς έναν σχετικό εκνευρισμό, καθώς δε μπορούσαν να αποδώσουν σωστά τη νωθρότητα της ‚γυναίκας‘ μου αφού δεν είχαν ιδέα για την ασθένειά της. Στους περιπάτους, έπρεπε συνεχώς να κάνουμε διαλείμματα ώστε να παίρνει κάποιες ανάσες. Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές και γνωρίζοντας πλέον περισσότερα πράγματα, μετανιώνω για τη συμπεριφορά μου τότε, πολλά μου ήταν ακατανόητα. Είχαμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που υπέφερε σωματικά κι εμείς λόγω της άγνοιάς μας, τον κάναμε να υποφέρει και ψυχικά… 🙁
Μετά τις διακοπές μας, επέστρεψε στην πατρίδα της, την Ελλάδα.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, για την ακρίβεια μόνο μερικές εβδομάδες μέχρι να κορυφωθεί η κατάσταση. Οι συνέπειες της συνεχιζόμενης και επαναλαμβανόμενης απώλειας αίματος τελικά εκδηλώθηκαν. Η μητέρα της κατάφερε να την πείσει να επισκεφτεί έναν γιατρό. Λίγο αφότου έφτασε εκεί και καθώς την εξέταζε ο γιατρός, έχασε τις αισθήσεις της. Φυσικά, διεκομίσθη αμέσως στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Η “περιπέτεια” μόλις ξεκινούσε…και τα επόμενα 10 χρόνια η ελκώδης κολίτιδα θα αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Η διάγνωση: Ελκώδης κολίτιδα
Στο νοσοκομείο, μετά τις κατάλληλες εξετάσεις βγήκε σχετικά σύντομα η διάγνωση: Ελκώδης κολίτιδα. Φυσικά δε γνωρίζαμε περί τίνος πρόκειται. Στο μεταξύ βρισκόμουν ήδη στην Ελλάδα, καθώς την ίδια μέρα που ενημερώθηκα για την εισαγωγή της στο νοσοκομείο, πήρα το αεροπλάνο από τη Γερμανία. Αν και αργά, η επίσημη διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας μας βοήθησε να καταλάβουμε ότι η νωθρότητα της φίλης μου δεν οφειλόταν στην ‚τεμπελιά‘! Οι εξετάσεις αίματος έδειξαν ότι τα επίπεδα του αιματοκρίτη ήταν πολύ χαμηλά λόγω της συνεχούς απώλειας αίματος. Λίγο πιο χαμηλά αν έφταναν, θα ήταν απαραίτητη η μετάγγιση αίματος, σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιατρού.
Εκείνη τη στιγμή φυσικά δεν είχαμε ιδέα για το πόσο πολύ θα επηρέαζε και εν μέρει θα καθόριζε η ελκώδης κολίτιδα τα επόμενα χρόνια μας. Τότε πίστευα πως θα περνούσε με φαρμακευτική αγωγή. Η αλήθεια βέβαια απείχε πολύ από τις υποθέσεις μου.
Η τυπική θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας από τον…
ερωτευμένο γιατρό
Αρχικά έπρεπε να ξεκινήσει με φαρμακευτική αγωγή, την τυπική δηλαδή θεραπεία για την ελκώδη κολίτιδα. Όπως μάθαμε, ο γαστρεντερολόγος ήταν ένας ικανότατος άνθρωπος στην ειδικότητά του. Έλεγαν μάλιστα ότι ήταν υπερβολικά καλός για την επαρχιακή πόλη στην οποία εργαζόταν. Μάλλον γι’ αυτόν το λόγο ανέλαβε ένα χρόνο μετά μια θέση σε νοσοκομείο της Αθήνας. Πριν φύγει όμως, φρόντισε να κάνει τη φίλη μου να αισθανθεί ακόμη πιο άβολα ανακοινώνοντας της μια μέρα πως την έχει ερωτευτεί…
Για τα αίτια δε μπορούσαν να μας πουν πολλά:
- το θέμα δεν είχε ακόμη διερευνηθεί επαρκώς
- η προδιάθεση
- η διατροφή,…
… ένα ποτ πουρί δηλαδή από πιθανές αιτίες.
Φάρμακα όπως το Asacol και, για τις επαναλαμβανόμενες περιόδους κρίσης, το κορτιζονούχο σκεύασμα Prezolon συνόδευαν πλέον μόνιμα τη σύντροφό μου.
Μιλώντας για περιόδους κρίσης, αυτές έρχονταν δυστυχώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Διαπιστώσαμε ότι οι περίοδοι κρίσης, η έξαρση δηλαδή των συμπτωμάτων της κολίτιδας, επαναλαμβάνονταν τακτικά. Το άγχος φαινόταν να παίζει μεγάλο ρόλο, όπως και κάποιες συγκεκριμένες τροφές. Το λευκό κρέας φαινόταν να μην της δημιουργεί προβλήματα σε αντίθεση με το κόκκινο, όπως και τα οινοπνευματώδη. Έπρεπε να αποφεύγει αρκετά ακόμη τρόφιμα ώστε να μην πυροδοτεί ή να εντείνει τα συμπτώματα.
Ελκώδης κολίτιδα:
Αποτελεί η σωστή διατροφή τη θεραπεία;
Στο μεταξύ, μετακόμισα στην Ελλάδα μετά την αποφοίτηση μου το 2006. Το πάθος μου για το περπάτημα και το τρέξιμο σε ανόμαλο δρόμο που ανακάλυψα στην Ελλάδα με έκανε να αναπτύξω ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα της διατροφής. Ακόμη, ενισχύθηκε η περιέργεια μου για την επίδραση της, τόσο στην εκδήλωση (αίτια) της ελκώδους κολίτιδας, όσο και στην καταπολέμηση της. Έτσι, κάποια στιγμή βρέθηκα αντιμέτωπος με το θέμα Paleo (Παλαιολιθική διατροφή). Όποιος έχει ασχοληθεί μ’ αυτό θα γνωρίζει ότι τα σιτηρά αλλά και τα βιομηχανικά επεξεργασμένα προϊόντα θεωρούνται υπεύθυνα για αρκετές ασθένειες του σύγχρονου πολιτισμού. Σύμφωνα με την άποψη των ειδικών της παλαιολιθικής διατροφής, η ελκώδης κολίτιδα ανήκει σ’ αυτές και προκαλείται από ορισμένα συστατικά των σιτηρών. Επηρεασμένος απ’ αυτή την άποψη, προσπάθησα να εφαρμόσω μια ειδική διατροφή στην (τώρα) αρραβωνιαστικιά μου, με την ελπίδα ότι αποφεύγοντας τα δημητριακά κ.τ.λ. θα είχε μια (σημαντική) βελτίωση.
Δυστυχώς όμως δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε διατροφολόγος. Έτσι οι προσπάθειες μου δε στέφθηκαν με επιτυχία…Αντί να στερηθεί το λευκό ψωμί, τα ζυμαρικά κ.τ.λ. συνέχιζε να υποφέρει από την ελκώδη κολίτιδα και να παλεύει με τα συμπτώματα. Ταυτόχρονα απογοητευόμουν, γιατί δε μπορούσα να καταλάβω για ποιο λόγο δεν ήθελε να «πειραματιστεί» λίγο, αφού δεν ένιωθε καλά. Αναρωτιόμουν πόσο πολύ πρέπει να υποφέρει κάποιος ώστε με ανοιχτό μυαλό να δοκιμάσει μια εναλλακτική προσέγγιση, με την ελπίδα να καταπολεμήσει τα αίτια, αντί να καταπολεμά μόνο τα συμπτώματα με φαρμακευτική αγωγή. Έφτανα συχνά στα όρια της απόγνωσης, κάτι που φυσικά δημιουργούσε εντάσεις μεταξύ μας. Δυστυχώς, αυτές οι εντάσεις εκδηλώνονταν ακριβώς όταν δεν έπρεπε, δηλαδή όταν τα συμπτώματα ήταν ιδιαίτερα έντονα, όταν είχε ξεμείνει από δυνάμεις κι εγώ δεν κατανοούσα για ποιο λόγο αντιμετώπιζε τα συμπτώματα με ταμπλέτες κορτιζόνης, αφού στο παρελθόν είχε αποδειχθεί ότι δεν αποτελούσαν μόνιμη λύση. Νομίζω πως και οι δύο πλευρές είχαν δίκιο απ’ τη δική τους οπτική γωνία.
Διαπροσωπικές κρίσεις λόγω της ελκώδους κολίτιδας
Έχω ήδη αναφέρει παραπάνω πως η ελκώδης κολίτιδα είχε τελικά μεγάλο αντίκτυπο στις ζωές μας. Θυμάμαι συγκεκριμένα έναν Φεβρουάριο που θελήσαμε με κάποιους συναδέλφους να πάμε Σαββατοκύριακο για σκι στις βουλγαρικές Άλπεις. Δυστυχώς σ’ εκείνο το χρονικό σημείο ακριβώς, έπαθε πάλι μια κρίση ελκώδους κολίτιδας. Ήθελα επιτέλους πάλι να κανονίσω κάτι και με άλλους ανθρώπους, κάτι που δεν κάναμε για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω της ασθένειας της. Η νέα έξαρση της ελκώδους κολίτιδας με οδήγησε σε απόγνωση και σε ξέσπασμα. Δε μπορούσα και δεν ήθελα να το δεχτώ, για διάφορους λόγους. Επίσης, πίστευα ότι η αλλαγή κλίματος και λίγη χαλάρωση θα της έκανε καλό. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος που δοκίμαζε τις αντοχές της σχέσης μας, κι αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα (για αρκετά χρόνια).
Φανταστείτε, άρχισα να ερευνώ και την πιθανότητα επέμβασης ως λύση. Μια τέτοια εγχείρηση θα σήμαινε την αφαίρεση του παχέος εντέρου, μια και εκεί εκδηλώνεται η ελκώδης κολίτιδα. Αυτό με τη σειρά του θα είχε ως αποτέλεσμα την εξάλειψη της ελκώδους κολίτιδας, αλλά σύμφωνα με την έρευνά μου, λόγω της απουσίας του παχέος εντέρου θα έπρεπε κάθε λίγες ώρες να πηγαίνει στην τουαλέτα. Έτσι, δε θα μπορούσε π.χ. να κοιμάται συνεχόμενα τα βράδια. Θα έπρεπε δηλαδή κανείς να διαλέξει μεταξύ πανούκλας και χολέρας. Το ότι εξέτασα μια τέτοια επέμβαση σαν επιλογή, μαρτυρά το βαθμό της απελπισίας μου. Για την αρραβωνιαστικιά μου φυσικά δεν ετίθετο καν θέμα.
Ελκώδης κολίτιδα και τo άγχος:
ένας φαύλος κύκλος…
Λόγω της δουλειάς της αρραβωνιαστικιάς μου, ο Μάιος και ο Ιούνιος είναι κάθε χρόνο ιδιαίτερα αγχωτικοί. Γρήγορα παρατηρήσαμε ότι ακριβώς τότε είναι που τα συμπτώματα βρίσκονταν σε έξαρση και χειροτέρευαν. Δε μπορώ να πω με βεβαιότητα αν ήταν τελικά μόνο λόγω του άγχους, ή και του γεγονότος ότι σε αυτές τις περιόδους δεν υπήρχε πάντα αρκετός χρόνος για να ασχοληθεί με τη διατροφή της. Όταν κανείς δεν τρώει όλη την ημέρα, τότε το βράδυ απλά τρώει ό,τι βρει μπροστά του. Τα καλοκαίρια ήταν συνήθως κατεστραμμένα καθώς συχνά ήταν τόσο έντονα τα συμπτώματα που καθιστούσαν απαραίτητη τη λήψη κορτιζόνης για αρκετές εβδομάδες. Μέχρι να υποχωρήσουν τα συμπτώματα περνούσε το καλοκαίρι και οι καλοκαιρινές διακοπές. Η πραγματική ξεκούραση ήταν αδύνατη. Και μετά το καλοκαίρι άρχιζε να συσσωρεύεται το εργασιακό άγχος και πάλι. Ήταν σαν ένας φαύλος κύκλος τον οποίο δε μπορούσαμε να σπάσουμε. Μόνο όποιος τα έχει περάσει είναι σε θέση να καταλάβει αυτό το συναίσθημα.
Ελκώδης κολίτιδα και η «ειδική δίαιτα υδατανθράκων»…
Το 2013 βρήκα στα πλαίσια της έρευνας μου για την ελκώδη κολίτιδα ένα βιβλίο που λέγεται ότι έχει βοηθήσει πολύ κόσμο στην καταπολέμηση της ασθένειας. Σύμφωνα με το βιβλίο, θεραπεία αποτελούσε η σωστή διατροφή. Οι ιστορίες επιτυχίας ήταν ξεκάθαρες κι έτσι αγόρασα αμέσως το βιβλίο από το Amazon. Ο τίτλος είναι «Breaking the Vicious Cycle: Intestinal Health Through Diet» της Elaine Gottschall. Η συγκεκριμένη διατροφή είναι γνωστή στα αγγλικά και ως Breaking the vicious cycle: Intestinal health through diet (η «The Special Carbohydrate Diet») (δηλαδή διατροφή μόνο με επιλεγμένους υδατάνθρακες). Όπως και η παλαιολιθική διατροφή που αναφέρθηκε παραπάνω, το βιβλίο τονίζει ιδιαίτερα την αποφυγή ορισμένων τροφών, μεταξύ των οποίων και προϊόντα δημητριακών. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να μπορέσω να πείσω τη σύντροφο μου να το προσπαθήσει. Όμως τελικά τα κατάφερα! Έτσι, γεμάτος χαρά, έθεσα σε εφαρμογή τη διαδικασία που περιγράφεται στο βιβλίο φροντίζοντας τη διατροφή της συντρόφου μου. Αν και στην αρχή ήταν κάπως απρόθυμη, μπόρεσε ήδη μετά από περίπου 4 ημέρες να αισθανθεί μια βελτίωση και επίσης να τη δει, όταν πήγαινε στην τουαλέτα. Είχε αρχίσει να διαφαίνεται μια μικρή ελπίδα!
Δεν ξέρω γιατί ακριβώς η δοκιμή έμεινε μόνο στη μια εβδομάδα και γιατί δεν τη συνεχίσαμε. Κάπως σα να μας εμπόδισαν οι «συνθήκες». Ήταν απογοητευτικό γιατί τα συμπτώματα ήταν και πάλι έντονα, αλλά από την άλλη δεν ήταν και τραγικό, γιατί η σωτηρία φαινόταν ότι ήταν πια κοντά!
Μια μελέτη για την ελκώδη κολίτιδα στην Ιαπωνία…
Τον Οκτώβριο του 2013 συνέβη κάτι παράξενο.
Αρχικά διάβασα τυχαία στο ίντερνετ πως η αιτία για την ελκώδη κολίτιδα μπορεί να είναι κι ένα βακτήριο, συγκεκριμένα το Fusobacterium varium. Σε μια έρευνα η οποία στη συνέχεια δημοσιεύτηκε το 2010 στο American Journal of Gastroenterology, αποδείχθηκε ότι οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα ανταποκρίθηκαν θετικά σε μια θεραπεία με αντιβιοτικά. Εκεί γράφει: «Τhis long-term follow-up study suggests 2-week antibiotic combination therapy to be effective and safe in patients with active UC including those with steroid-refractory or dependent disease.» (!)
«Ενδιαφέροντα νέα!» σκέφτηκα, με μια τεράστια ελπίδα και κουράγιο πως θα μπορούσε να είναι και για μας ένας τρόπος να ξεφύγουμε από τη δυστυχία που μας ταλαιπωρούσε τόσο καιρό. Το άρθρο το προώθησα στη σύντροφο μου, συμβουλεύοντας την να το συζητήσει τηλεφωνικά με τον γαστρεντερολόγο της εμπιστοσύνης της (ακόμη ήταν ο ίδιος γιατρός που είχε από την αρχή αλλά η επαφή ήταν πιο αραιή και μόνο τηλεφωνική λόγω της μετακόμισης του στην Αθήνα). Δυστυχώς δεν ακολούθησε τη συμβουλή μου. Αλλά ακόμη κι αυτό αποδείχτηκε μικρής σημασίας λόγω των γεγονότων που σύντομα θα ακολουθούσαν.
Μια απροσδόκητη θεραπεία για την ελκώδη κολίτιδα!
Προς το τέλος του 2013 προσβλήθηκε από σταφυλόκοκκο, ένα βακτήριο που οδήγησε σε μια ανοιχτή πληγή με σχήμα κρατήρα στη γάμπα της. Όλα ξεκίνησαν πιθανώς από ένα τσίμπημα κουνουπιού ή κάποιου άλλου εντόμου, το οποίο μάλλον μολύνθηκε από το ξύσιμο. Η λήψη αντιβιοτικού ήταν απαραίτητη.
Χωρίς να το αντιληφθούμε στην αρχή, εξαφανίστηκαν μαζί και όλα τα συμπτώματα της κολίτιδας. Μετά από μερικές εβδομάδες θυμήθηκα εκείνο το άρθρο που είχα διαβάσει και συνειδητοποίησα ότι είχα καιρό να ακούσω τη σύντροφό μου να παραπονιέται για τα συμπτώματα της κολίτιδας. Όταν τη ρώτησα πώς ήταν μου απάντησε ότι ήταν εξαιρετικά και χωρίς συμπτώματα! Χα!!
Πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου: η μακρά περίοδος που υπέφερε, η έρευνα, το αντιβιοτικό. Ήταν άραγε δυνατό να είχαμε βρει τυχαία τη θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας; Είχε περάσει πολύ λίγος καιρός, οπότε ήταν νωρίς για να χαρούμε, προκειμένου να μην απογοητευτούμε στη συνέχεια. Είχε όντως συμπέσει χρονικά με τη λήψη του αντιβιοτικού; Δεν ήμασταν απολύτως βέβαιοι.
Καθώς γράφω αυτό το άρθρο (Σεπτεμβριος του 2014), έχουν περάσει περίπου 11 μήνες και η αρραβωνιαστικιά μου εξακολουθεί να μην έχει κανένα σύμπτωμα. Πλέον δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη σχέση. Από ενδιαφέρον, έκανα μια έρευνα για το θέμα στο ίντερνετ και βρήκα τα παλιά άρθρα. Αναφέρουν συγκεκριμένα ότι ένα από τα αντιβιοτικά που χορηγήθηκαν στους συμμετέχοντες της έρευνας ήταν η πενικιλλίνη αμοξικιλλίνη. Η αρραβωνιαστικιά μου θυμόταν ακριβώς την ονομασία του φαρμάκου που της συνταγογραφήθηκε: Augmentin της φαρμακευτικής εταιρείας GlaxoSmithKline. Τι δείχνει μια αναζήτηση για το Augmentin; Ακριβώς…περιέχει αμοξικιλλίνη.
Για μένα αυτό είναι η απόλυτη απόδειξη, έστω κι αν δεν είμαι γιατρός και αν και δεν έχουν γίνει οι τελικές εξετάσεις στην αρραβωνιαστικιά μου, ότι αυτή η ευτυχής συγκυρία της λοίμωξης από σταφυλόκοκκο ήταν σωτήρια.
Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί όλο αυτό το θέμα μας κόστισε πολλή ενέργεια. Φέτος περάσαμε τις πρώτες μας καλοκαιρινές διακοπές χωρίς τα ενοχλητικά συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας… 🙂
Η ελκώδης κολίτιδα φαίνεται να έχει θεραπευτεί…
και τώρα τι;
Για ποιο λόγο μπαίνω στον κόπο να τα γράψω όλα αυτά, να ξοδέψω χρήματα για την ιστοσελίδα, την μετάφραση στα Ελληνικά κ.τ.λ.;
Είναι απλό: περάσαμε μια μεγάλη δοκιμασία. Γνωρίζω άρα από πρώτο χέρι πώς είναι να υποφέρει κανείς από ελκώδη κολίτιδα. Εκ των υστέρων, θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν κάποιος (π.χ. ένας γιατρός!!) μου είχε πει ότι θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε ένα αντιβιοτικό για τη θεραπεία. Και τι δε θα είχαμε γλιτώσει αν το γνωρίζαμε από πριν και θεραπεύαμε την ελκώδη κολίτιδα από την αρχή! Μια και τα έχουμε περάσει (κι ελπίζω ξεπεράσει), θα ήταν σχεδόν ανεύθυνο να μην μοιραστούμε την εμπειρία μας με άλλους που πέρασαν ή περνούν την ίδια δοκιμασία. Ιδανικά, θα μπορούσε αυτή η ιστορία να συμβάλει στη μείωση του πόνου των άλλων ή ενδεχομένως να τους βοηθήσει να αποφύγουν τον πόνο εξαρχής. Ένας γνωστός μου είπε σχετικά:
«Μερικές φορές μας βοηθάει μια σύμπτωση, αλλά ούτως ή άλλως δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε ποτέ. Ποιος ξέρει τι σημασία έχουν αυτά τα 10 χρόνια στη ζωή της.»
Πραγματικά ίσως έτσι έπρεπε να έρθουν τα πράγματα ώστε να μπορέσω να μοιραστώ τις εμπειρίες μου. Ελπίζω να βοηθήσω τους επισκέπτες αυτής της ιστοσελίδας να μπορέσουν να ζήσουν μια όσο γίνεται πιο φυσιολογική ζωή. Φυσικά, δε μπορώ να εγγυηθώ ότι η θεραπεία με αμοξικιλλίνη που ανέφερα θα έχει τα ίδια αποτελέσματα και σε άλλους, όμως σίγουρα αξίζει μια δοκιμή. Σας παρακαλώ μόνο, μην το κάνετε με δική σας πρωτοβουλία, αλλά συμβουλευτείτε το γιατρό / γαστρεντερολόγο σας. Σε περίπτωση που αυτός δε συμφωνήσει, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να συμβουλευτείτε κάποιον άλλο γιατρό (με την προϋπόθεση να μην υπάρχουν γνωστά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη λήψη αμοξικιλλίνης).
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μας τη χαλάνε προβλήματα στα οποία υπάρχουν λύσεις 🙂
Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο στη φόρμα που υπάρχει κάτω από το άρθρο.
UPDATE 11.1.2018
Έγραψα αυτό το άρθρο το 2016. Ήρθε η ώρα για σύντομη ενημέρωση.
Δεν ήταν όλα ευχάριστα μετά από αυτό – αν και πρέπει να πω ότι είχαμε περίπου 2 χρόνια ξεκούρασης. Αυτό είναι ένα μεγάλο πράγμα από μόνο του και είμαι βέβαιος ότι πολλοί άνθρωποι με ελκώδη κολίτιδα θα ήταν εξαιρετικά χαρούμενοι αν ήταν χωρίς συμπτώματα για 2 χρόνια. Από αυτή την άποψη, είμαι σίγουρα ευγνώμων γι ‚αυτό.
Το καλοκαίρι του 2017, όμως, ήρθε ξανά η ώρα: όλα τα συμπτώματα είχαν επιστρέψει… Προσωπικά νομίζω ότι εφταίγε το άγχος που η γυναίκα μου είχε εκείνη τότε, ιδιαίτερα επαγγελματικά, αλλά και κάπως οικογενειακά. Για περίπου 4-5 μήνες αγωνιζόμασταν ξανά, ή πιο συγκεκριμένα η σύζυγός μου.
Τον Οκτώβριο ήθελα επιτέλους να ταξιδέψω στις ιαματικά λουτρά της Εύβοιας. Στο πανέμορφο χωριό Αιδηψός υπάρχει ένα πολύ ωραίο ξενοδοχείο στο οποίο μείναμε. Ονομάζεται Thermae Sylla. Δεν είναι διαφήμιση και δεν πληρώνομαι για την αναφορά στο ξενοδοχείο. Αλλά θέλω να το περιγράψω ακριβώς όπως ήταν, με την ελπίδα ότι μπορώ να βοηθήσω άλλους ανθρώπους. Το ιδιαίτερο πράγμα για αυτό το ξενοδοχείο: υπάρχουν 2 πισίνες με ιαματικό νερό, εκ των οποίων το ένα περιέχει 50% θαλασσινό νερό και 50% ιαματικό νερό και έχει περίπου 28 C (αν θυμάμαι σωστά), το άλλο είναι 100% και έχει 35 C.
Φυσικά, δεν είναι μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι η γυναίκα μου απολάμβανε πάρα πολύ το ιαματικό νερό, καθώς ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για να χαλαρώσει τελικά για τουλάχιστον 3 ημέρες (ήταν τέλος Οκτωβρίου). Ιδιαίτερα η πισίνα με το 100% ιαματικό νερό ήταν η αγαπημένη της. Αν και οι οδηγίες λένε ότι δεν πρέπει να παραμείνετε στο νερό για περισσότερο από 30 λεπτά, δεν έκανε υπακοή σε αυτό και απλά απολάμβανε το νερό καθ ‚όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Είχαμε κλείσει το „Spa πακέτο“, που είχε μέσα επίσης μασάζ και απολέπιση. Όλο πολύ χαλαρωτικό. Και της έδωσα επίσης ως δώρο το πιο αποκλειστικό μασάζ που είχαν εκεί (που ονομάζεται Pantai Luar).
Με λίγα λόγια:
Αν θυμάμαι σωστά, τα συμπτώματα έφυγαν πριν τελειώσουν οι 3 ημέρες … μετά από 5 μήνες, απλά έφυγαν…
Ήμασταν εκεί ξανά για Πρωτοχρονιά. Όχι γιατί τα συμπτώματα έχουν επιστρέψει. Απλά επειδή μας άρεσε πολύ τον Οκτώβριο. Σε μια συνομιλία με την διευθύντρια του ξενοδοχείου κατά τη διάρκεια της δεύτερης διαμονής μας της ε’ιπα για την εμπειρία μας κατά την πρώτη μας παραμονή τον Οκτώβριο. Έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για αυτή την ιστορία, αλλά δεν ήταν και έκπληξη για αυτήν. Είπε ότι η αναλογία μαγνησίου προς ασβέστιο στο ιαματικό τους νερό είναι ιδανική για χαλάρωση και, αν θυμάμαι σωστά, για το δέρμα (αναλογία 2: 3). Επίσης, το νερό σε αυτό το ξενοδοχείο δεν είναι αραιωμένο νερό, αλλά καθαρό. Δηλαδή: δεν χρησιμοποιούν χλώριο για να το διατηρούν καθαρό. Αντ ‚αυτού, το νερό από τις δύο πισίνες ανταλλάσσεται κάθε βράδυ και το γεμίζουν ξανά, φρέσκο από την πηγή από την οποία έρχεται το ιαματικό νερό του ξενοδοχείου – κάθε βράδυ!
Δεν ξέρω τι τελικά ήταν ο λόγος για τον οποίο η γυναίκα μου είναι χωρίς συμπτώματα και πάλι από τα τέλη Οκτωβρίου 2017. Το νερό, το μασάζ, … πιθανόν όλα μαζί. Σε κάθε περίπτωση έμεινα έκπληκτος, αλλά είμαι ευγνώμων που πιθανώς βρήκαμε ακόμα μια λύση εκτός από το Amoxilin, το οποίο τουλάχιστον για εμάς φαίνεται να δούλεψε παραπάνω από μια φορά. Θα βοηθήσουν ιαματικά νερά όπως στην Αιδηψός και άλλους ανθρώπους; Δεν μπορώ να σας πω. Αλλά τουλάχιστον ήθελα να το προσθέσω εδώ ως ενημέρωση.
UPDATE 12.3.2018
Εν τω μεταξύ, πιστεύω ακράδαντα ότι η εντερική χλωρίδα παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Μια επαρκής προσφορά θρεπτικών συστατικών θα μπορούσε να είναι χρήσιμη εδώ. Στην ιδανική περίπτωση, αυτά μπορούν να εξασφαλιστούν με τη διατροφή, εναλλακτικά με ένα υψηλής ποιότητας συμπλήρωμα.
UPDATE 19.4.2019
Λοιπόν, εδώ και μερικούς μήνες έχουμε ξανά σοβαρά συμπτώματα … 🙁
Στην αναζήτησή μου για κάτι που μπορεί να βοηθάει βρήκα κάτι που φαίνεται εξαιρετικά ελπιδοφόρο: το μέλι!
‚Οχι οποιοδήποτε μέλι, αλλά το λεγόμενο μέλι Manuka. Είναι παραδοσιακά φτιαγμένο στη Νέα Ζηλανδία και έχει χρησιμοποιηθεί σε νοσοκομεία ως επίσημο φάρμακο, κυρίως για την επούλωση πληγών. Χωρίς να θέλω να φαίνομαι δραματικός: φαίνεται να έχει υπερδυνάμεις, τουλάχιστον σε σχέση με το πώς λειτουργεί σαν αντιβίωση.
Φυσικά, το μέλι Manuka δεν είναι καθόλου φθηνό. Αν το δει κανείς σαν απλό μέλι, θα νομίζει ότι είναι τρελό. Αλλά για εμάς που ασχολούμαστε με την ελκώδη κολίτιδα, το βλέπουμε σαν ένα φάρμακο. Έτσι, από την άποψη αυτή, το κόστος είναι δικαιολογημένο – ακόμη περισσότερο αν μπορεί να βοηθήσει στο να καταπολεμάμε τα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας.
Υπάρχουν διαφορετικές μελέτες που μιλούν ευνοϊκά για το μέλι Manuka επίσης σε σχέση με την ελκώδη κολίτιδα! Όταν το είδα, η καρδιά μου πήδηξε από τον ενθουσιασμό, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς.
Μόλις άκουσα και στη συνέχεια διάβασα για το μέλι Manuka πριν από λίγες ημέρες και αμέσως παρήγγειλα ένα βάζο από το Amazon (ακριβώς αυτό εδώ). Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι για τη θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας, πρέπει να είναι MGO 400+. Αυτό αναφέρεται στο πόσα mg της χρήσιμης ουσίας (Methylglyoxal) που περιέχει ανά κιλό. Και 400 mg φαίνεται να είναι η ελάχιστη ποσότητα που απαιτείται για την καταπολέμηση της ελκώδους κολίτιδας.
Το μέλι Manuka υποτίθεται ότι μπορεί να βοηθήσει κατά του Helicobacter Pylori. Βασισμένο στην εμπειρία μας με τα αντιβιοτικά θεωρώ ότι στην περίπτωση της συζύγου μου αυτό θα μπορούσε να είναι αυτό το κυρίως πρόβλημα.
Εν πάση περιπτώσει, όπως μπορείτε να φανταστείτε, ο ενθουσιασμός μου είναι αρκετά μεγάλος. Όπως έγραψα παραπάνω, δεν έχω δοκιμάσει ακόμη το μέλι, αλλά ταξιδεύει προς την Ελλάδα καθώς γράφω αυτό. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα γράψω εδώ μόλις έχω περισσότερα νέα για αυτό το μέλι που ονομάζεται Manuka. Θα το βρείτε στην Amazon, π.χ. στο eshop της Amazon στην Αγγλία εδώ (αλλά σε αγγλικές λίρες) και στο eshop της Amazon στην Γερμανία εδώ (σε Ευρώ).
Χαιρετίσματα,
David / Δαβίδ
Υ.Γ. 1: Αυτή η ιστοσελίδα έχει ως στόχο να ενημερώσει τους αναγνώστες για τις προσωπικές μου εμπειρίες. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να δώσω ιατρικές συμβουλές, ή να υποκαταστήσω τις επαγγελματικές ιατρικές συμβουλές. Παρακαλώ όλους τους αναγνώστες να συμβουλεύονται πάντα το γιατρό της εμπιστοσύνης τους και να μην λαμβάνουν οποιοδήποτε φάρμακο χωρίς την έγκρισή του.
Υ.Γ. 2: Παρακαλώ αφήστε ένα σχόλιο κάτω στα σχόλια, για να μοιραστείτε τις δικές σας σκέψεις, εμπειρίες κλπ. Ίσως έχετε κάνει καλή εμπειρία με άλλες θεραπείες; Ήταν εκπληκτικό μέχρι τώρα να δούμε πόσοι άνθρωποι θα επισκέπτονταν αυτόν τον ιστότοπο και μοιράζονταν στην πραγματικότητα τις εμπειρίες τους (και στις άλλες 2 γλώσσες στις οποίες μετέφρασα το κείμενο). Καταπληκτικό! Και αν γνωρίζετε κάποιον που μπορεί να επωφεληθεί από αυτό το άρθρο, είναι αυτονόητο ότι θα το εκτιμούσα αν μοιραστείτε αυτήν την ιστοσελίδα με αυτούς.
[purple_heart_rating]